Łada 1500, lub jak kto woli WAZ 2103, to moim zdaniem najpiękniejszy radziecki samochód osobowy. Zaprojektowany, jako bardziej luksusowa wersja popularnego modelu 2101, produkowany był od 1972 roku. Początkowo zakładano, iż modelem o podwyższonym standardzie będzie licencyjny odpowiednik Fiata 125, jedna strona radziecka z powodu zbyt małej unifikacji z produkowanym już na licencji modelem 2101 (Fiat 124) zrezygnowała z tego pomysłu.

Kilka dni temu pokazałem Wam Warszawę pochodzącą z serii Złotej Kolekcji PRL. Po opublikowaniu zdjęć modelu wywiązała się ciekawa dyskusja na temat stylistycznej urody naszej Warszawy. Postanowiłem więc przypomnieć Wam piękne nadwozie Warszawy 203 Kombi, która podobnie jak poprzedni model, pochodzi z serii ZK. Model oczywiście wykonała firma Ist Models i jest on nieco uboższą wersją pokazywanego już wcześniej modelu gablotkowego.

Skoda 105 gości w moim zbiorze już od dawna. Nie było jednak okazji zaprezentować wcześniej tegoż modelu, zatem czynię to dzisiaj. Samochód, który pojawił się w na rynku w 1976 roku był swego czasu obiektem pożądania w krajach bloku wschodniego. Produkowana równolegle z modelem 120, Skoda 105, była właściwie uboższą wersją wspomnianej 120-stki. Samochód posiadał słabszy, 45-konny silnik oraz znacznie uboższe wyposażenie. 

Motoryzacja PRLu to z oczywistych powodów temat rzeka. Nie sądzę by kiedykolwiek wyczerpał się on w dziedzinie modelarstwa samochodowego i chociaż rzesza ludzi nie szczędzi krytycznych słów pod adresem pojazdów produkowanych w minionej rzeczywistości, to na szczęście pasjonatów wspominających dawne czasy z rozrzewnieniem, jest nadal bardzo wielu. Ja również zaliczam się do nich, stąd każda kolejna miniatura „peerelowskiego” samochodu wzbudza we mnie falę wspaniałych, dziecięcych wspomnień. 

Radzieckie ciągniki gąsienicowe zawdzięczają swój dynamiczny rozwój doświadczeniu zdobytemu podczas budowy czołgów w czasie II Wojny Światowej. Trudno się dziwić, czemu planiści Związku Radzieckiego postawili w rolnictwie głównie na ciężkie gąsienicowe maszyny.  Brak dróg oraz olbrzymie połacie pól do obrobienia wymagały sprzętu, który poradziłby sobie zarówno w ciężkim, nie rzadko grząskim terenie, jak i posiadałyby gigantyczną wprost moc uciągową.