Trzecia generacja Audi RS4 zbudowana na modelu B8 zaprezentowana została na targach samochodowych w Genewie w 2012 roku. Samochód został bardzo ciepło przyjęty przez krytykę i fanów marki. Trudno się dziwić, ponieważ również moim zdaniem opisywana RS-ka urzeka wspaniałą linią nadwozia, łączącego w sobie elegancję i agresję. To niesamowite auto napędzane było potężnym 4,2 litrowym silnikiem w układzie V8, zdolnym wygenerować moc rzędu 450 KM. Prędkość maksymalną zredukowano elektronicznie do 250 km/h. Samochód bez blokady prędkości rozpędzał się do 280 km/h.


Audi RS4 tradycyjnie wyróżniało się sportowym pakietem stylistycznym. Standardowe wyposażenie auta obejmowało m.in. skórzaną tapicerkę, 19 calowe felgi, tempomat oraz system rekuperacji, czyli odzyskiwania energii podczas hamowania.  Na kolejną RS-kę do kolekcji polowałem już od jakiegoś czasu, jednak ciągle nie udawało mi się trafić egzemplarza w miarę przystępnej cenie. Upatrzyłem sobie model sygnowany logiem Minichamps i to jego właśnie wyczekiwałem z nadzieją, iż w końcu jego cena spadnie do kwoty, którą byłbym skłonny zań wyłuskać z kieszeni. Opłaciło się, bo naprzeciw wyszła mi promocja w jednym z zachodnich sklepów i oto mogę pochwalić się Wam kolejnym, pięknym modelem serii RS.

Model wykonany jest oczywiście w skali 1:43 i jak widać na załączonych poniżej fotografiach, prezentuje się świetnie. Tradycyjnie, bardzo szczegółowo odtworzono bryłę nadwozia oraz wszystkie detale ozdobne i logotypy. Pięknie prezentują się felgi i widoczne pod nimi elementy układu hamulcowego. Misternie odwzorowano wnętrze z tablicą wskaźników. Być może jestem odrobinę przewrażliwiony, ale warstwa białego lakieru, którym pokryto nadwozie modelu, mogłaby być nieco cieńsza. Mam tez drobny zarzut do przednich reflektorów, na których (zwłaszcza na lewym) widać drobne zadziory pozostawione najpewniej przez wtryskarkę lub niedbałego montażystę. Nie są to oczywiście mankamenty zdolne odebrać mi radość z posiadania tego wspaniałego modelu. Zapewniam Was, że przyglądając się tej wspaniałej miniaturze na żywo, naprawdę trudno jest dostrzec opisywane minusy. Zapraszam zatem serdecznie do galerii i oceny mojego pięknego Audi RS4 B8.

Idea uruchomienia w Polsce produkcji niewielkich furgonów pojawiła się już w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Z założenia samochód miał bazować na produkowanym seryjnie wozie, co znacząco miało obniżyć koszty projektu i wdrożenia do produkcji. Powodzenie Warszawy M20 w wersji pikap potwierdziło tylko przypuszczenia decydentów, że rynek wchłonie także i samochód z zabudową typu furgon. Jak już nie raz historia peerelowskiej myśli technicznej pokazała, tak i tym razem pojawiło się kilka biur zainteresowanych projektowaniem i konstruowaniem prototypów. 

Milicyjna Warszawa 223 trafiła do mnie dzięki uprzejmości Piotrka z Modele 1:43. Samochodzik już od jakiegoś czasu znajduje się w moim zbiorze i w końcu doczekał się notki. Nie będę ukrywał, że w kwestii samochodów milicyjnych nie znam większego eksperta niż wspomniany już kolega Piotr, tak więc to dzięki jego wiedzy, udało mi się ustalić, iż pokazywana na zdjęciu Warszawa 223 to merytoryczny bubel. Nie mówię tego jednak w negatywnym tego słowa znaczeniu, ponieważ modelik bardzo mi się podoba.

      Spotkała mnie dziś miła niespodzianka. Po powrocie z pracy zastałem w domu maleńką paczuszkę z długo oczekiwanym przeze mnie modelem pięknego, polskiego Mikrusa MR300. Dlaczego niespodzianka? Dlatego, że model zamówiłem już dość dawno i szczerze mówiąc zdążyłem już na chwilę o nim zapomnieć. Możecie sobie zatem wyobrazić moją radość, gdy wśród styropianowych „chrupek” znalazłem gablotkę z tym pięknym maleństwem. Nim jednak napiszę o samym modelu, chciałbym przypomnieć Wam krótką historię tego niecodziennego pojazdu.

Model MTZ 80 pokazywałem Wam już jakiś czas temu. Dziś przyszła kolej na jego bliźniaka z napędem na cztery koła czyli ciągnik oznaczony symbolem 82. Myślę, że białoruskiego producenta ciągników kryjącego się pod skrótem MTZ przedstawiać chyba nikomu nie trzeba, dlatego od razu przejdę do opisu modelu. W tym miejscu jednak chciałbym zadedykować ten wpis przyjacielowi z Argentyny, którego pasja do ciągników potrafi zarazić człowieka na każdym krańcu świata. Mówię oczywiście o Pablo z bloga Tractores en 1:43 – TALLER EL ”22”, na który serdecznie Was zapraszam.